کد مطلب:95215 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:224
آنچه تردید ناپذیر است اینست كه علی علیه السلام چون مرد سخن بوده است، خطابه های فراوان انشاء كرده، و همچنین به تناسبهای مختلف جمله های حكیمانه كوتاه فراوان از او شنیده شده است، همچنانكه نامه های فراوان مخصوصا در زمان خلافت نوشته است، و مردم مسلمان علاقه و عنایت خاصی به حفظ و ضبط آنها داشته اند. «مسعودی» كه تقریبا صد سال پیش از سید رضی می زیسته است (اواخر قرن سوم و اوایل قرن چهارم هجری) در جلد دوم مروج الذهب تحت عنوان «فی ذكر لمع من كلامه و اخباره و زهده» می گوید: [صفحه 22] «آنچه مردم از خطابه های علی در مقامات مختلف حفظ كرده اند.[1] بالغ بر چهارصد و هشتاد و اندی می شود، علی علیه السلام آن خطابه ها را بالبدیهه و بدون یادداشت و پیشنویس انشاء می كرد، و مردم هم الفاظ آنرا می گرفتند و هم عملا از آن بهره مند می شدند». گواهی دانشمند خبیر و متتبعی مانند مسعودی می رساند كه خطابه های علی چه قدر فراوان بوده است، در نهج البلاغه تنها 239 قسمت به نام خطبه نقل شده است، در صورتیكه مسعودی چهارصد و هشتاد و اندی آمار می دهد و به علاوه اهتمام و شیفتگی طبقات مختلف را بر حفظ و ضبط سخنان مولی می رساند.
این مجموعه نفیس و زیبا به نام «نهج البلاغه» كه اكنون در دست ما است و روزگار از كهنه كردن آن ناتوان است و گذشت زمان و ظهور افكار و اندیشه های نوتر و روشن تر مرتبا بر ارزش آن افزوده است، منتخبی از «خطابه ها» و «دعاها» و «وصایا» و «نامه ها» و «جمله های كوتاه» مولای متقیان علی علیه السلام است كه بوسیله سید شریف بزرگوار «رضی» رضوان الله علیه در حدود هزار سال پیش گردآوری شده است.
صفحه 22.